In die tijd besloten haar ouders dat ze misschien een hond mocht, omdat het belangrijk kon zijn voor haar gezondheid. Ze wilde haar leven lang al een hond, maar haar moeder zag dat eerder niet zitten. Ze baden met elkaar voor de juiste hond. Zo kwam Luna, een Appenzeller sennenhond. Ze was groter dan verwacht en blafte hard, maar binnen een kwartier likte ze haar hele gezicht.☺
Wat ik van Luna heb geleerd? Dat ze zichzelf mag zijn. Soms komt ze knuffelen, maar soms loopt ze gewoon weg als ze geen zin heeft. Dat herkent ze zó in zichzelf. Luna houdt van mensen, maar wel op haar voorwaarden. Dat is oké. Zij leert haar dat haar grenzen er mogen zijn.☺
Mensen kosten veel energie. Als ze in die tijd met familie ergens was en het werd me te druk, dan kon ik ergens rustig met haar zitten. Zij had een plekje nodig en ze kon me focussen op het zorgen voor haar. Dankzij Luna had ze iets om over te vertellen, iets positiefs. Als je in een burn-out zit, kan het heel ingewikkeld zijn om over jezelf te praten.☺
Luna was voor haar van levensbelang. Er zijn momenten geweest dat ze me kwam troosten en de tranen van m’n gezicht likte of speelgoed kwam brengen om me op te vrolijken. Mensen willen altijd naar een oplossing zoeken, terwijl je bij een hond gewoon kunt zíjn. Je hoeft niet te praten en over niks na te denken.☺
Nog steeds is Luna belangrijk. Haar aanwezigheid helpt haar om een ritme te houden en ze wordt ook blij van haar blijheid. Haar leven is anders dan ze zich had voorgesteld, maar ze geniet weer. Als ze nu terugkijk, ziet ze hoe bijzonder het is dat zij precies op het juiste moment op haar pad kwam. Luna is voor haar een teken dat haar burn-out en depressie God niet uit de hand liepen, Hij was er al op voorbereid. Door Luna ziet ze dat God naast haar loopt. Ze gelooft echt dat God Luna heeft gestuurd.”Bron:eo
Dank U Here Jezus dat ze rust heeft mogen vinden in de hond. U geeft de beste rust als men Uw liefde gaat leren kennen.☺
Voor meer hulp bezoek agapecoach.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten