MOEDER WIL ME KLEIN HOUDEN

Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd met een heel gelukkig huwelijk. Al sinds mijn kindertijd speelt er parentificatie. Mijn ouders verloren een kindje, mijn vader kreeg een ongeluk waardoor hij arbeidsongeschikt raakte en mijn moeder heeft een jeugd vol mishandeling gehad. Al deze dingen drukten een stempel op ons gezin en ik had als kind altijd het gevoel dat ik mijn ouders gelukkig moest maken. Er hing vaak een zwaarmoedige sfeer en daar kon ik niet tegen en ging dan proberen hen te behagen.☺ 

 In mijn getrouwde leven bleef ik nog lang doen wat mijn ouders graag wilden. Mijn moeder probeert altijd op de eerste plaats te staan bij mij (en anderen). Ik heb drie keer een therapie gevolgd om hier mee om te gaan, maar het lukt me niet. Ik heb veel chronisch lichamelijke klachten en er wordt steeds gezegd dat dit te maken heeft met een trauma en dat geloof ik zelf ook.☺ 

 Mijn huwelijk lijdt eronder doordat ik dag aan dag aan het piekeren ben hierover en onder schuldgevoel gebukt ga. Graag zou ik horen hoe ik uit dit drijfzand kan komen voor ik kopje onder ga... ☺

 

In de Bijbel staat in Genesis 2: 24: “Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.” Maar dat geldt ook voor de vrouw. Ook een vrouw zal haar vader en moeder moeten verlaten en haar man gaan aanhangen, enz. Het is dus echt Bijbels om wat meer afstand van uw moeder te nemen. Niet breken, want dat staat er ook niet, maar wel voldoende afstand nemen. En in Efeze 5:31 staat het zelfs nog een keer. In Efeze 6:4 staat: “En vaders, wek geen toorn bij uw kinderen op.” Dat geldt uiteraard ook voor de moeders.☺

 Ze wil je klein houden. Hoe los je dit nu op? In wezen zul je dit toch echt zelf moeten willen en gaan doen. Je zult toch echt zelf meer afstand moeten nemen. Er zijn geen toverformules voor om dat te bewerkstelligen. Je kunt nog zoveel therapieën volgen, maar uiteindelijk moet jij het zelf gaan doen. Je bent nu zelfs zover dat je haast geen andere uitweg meer ziet dan om te breken. Nu vind ik breken met je familie heel erg ingrijpend. Dat is wel het allerlaatste wat je zou moeten doen, denk ik. Maar meer afstand houden moet wel kunnen.☺ 

 Je zegt dat je afstand probeert te nemen door haar bijvoorbeeld niet meer uit te nodigen. Dat houd jij niet vol omdat je dan weer hevige schuldgevoelens krijgt. Kun je niet veel beter overdenken wat je nog wèl zou willen. Bijvoorbeeld dat je haar één keer in de veertien dagen een uur bezoekt? Ik geef maar een voorbeeld. Maar probeer je je dan zelf ook echt aan houden. Dat je zelf de regie neemt! Dat je haar bijvoorbeeld één keer in de week een half uurtje belt en dan ook echt niet langer en niet vaker. Ik noem maar wat voorbeelden.Denk er goed hierover na.☺ 

 Dus positief invullen wat je nog wel wilt doen. Probeer zo langzaam maar zeker steeds meer een eigen zelfstandige weg in te gaan. Het zal een leerproces zijn, maar ik denk dat het goed is dat je er aan begint.☺ 

 Gelukkig heb je zelf een gelukkig huwelijk. Probeer ook daar meer mee bezig te zijn door samen eens even weg te gaan en wat te drinken op een terrasje als het mooi weer is. Dat geeft een goed gevoel en dan komen als vanzelf de moeilijke dingen wat meer op de achtergrond te staan. Refoweb.nl☺ 

Is dit artikel herkenbaar voor u. Bezoek deze webadres voor hulp. agapecoach.nl en bezoek kanaal Katrin Krick een Amerikaanse apostel. Ze heeft veel onderwijs van bevrijding en verlossing van familiebanden.☺

BEAUTIFUL ONE☺11 juni☺Mabel heeft altijd geloofd dat ze niet mooi genoeg is. Ze begint aan een reis om te bewijzen dat ze dat wel is maar ondekt dan wat ware schoonheid echt is.Bron:newfaithnetwork.com