DE VERLOREN ZOON…
Lukas 15:11-32
Eenzaam en alleen loopt daar
een jongen over het veld.
Bij elke pas hoor je gerinkel,
gerinkel van veel geld.☺
Tijd om te zwaaien heeft hij niet,
hij gaat op stap, geheel alleen,
zijn vader laat hij achter hem,
bedroefd met luid geween.☺
Hij trekt reeds in zijn jonge
leven, fijn de wijde wereld in.
Tijd om heerlijk te genieten,
hard werken heeft geen zin.☺
Na dagen lopen komt hij aan,
wrijft in z'n handen van geluk,
hij denkt aan wat er komen gaat,
zijn dag kan niet meer stuk.☺
Al zijn geld 'verbrast' hij vlug,
waarom ook niet, denkt hij?
Ik heb mijn deel gekregen toch?
Ik voel me heerlijk vrij.☺
Maar na een tijdje voelt hij zich
echt niet meer zo fijn.
Al zijn geld is opgeraakt,
hij voelt zich vreselijk klein.☺
Waar moet ik heen, denkt hij
bedroefd, terwijl hij in een oude stal,
na gaat zitten denken over
wat er komen zal.☺
Hij weet niet dat zijn vader
iedere dag weer op hem wacht.
Toch keert hij naar huis terug
waar hij wordt verwacht.☺
Heel langzaam loopt hij terug,
pas na dagen komt hij 'daar'
bij zijn ouderlijke woning,
zijn vader staat al klaar.☺
Niet boos, maar vol van liefde
roept hij: Kom maar hier, m'n zoon!
Wij gaan een feest bereiden,
waardoor 'k Mijn liefde toon.☺
Maar wie staat daar te kijken?
Het is de oudste zoon.
Hij kan het feestgedruis niet aanzien,
hij vindt het ongewoon.☺
Een vraagje: Wil jij wel mee feesten,
met de Vader en de Zoon?
(En de Heilige Geest natuurlijk!)
Vraag het Hem gewoon.☺
Want Hij wil ook voor jou
een feestmaaltijd bereiden!
Ook jij mag altijd terug naar Hem,
berouwvol al jou schuld belijden.☺
Net als de jongste zoon, word jij
steeds door Hem verwacht.
Hij wil jou liefdevol behandelen,
en je wordt veilig THUIS gebracht...
Jolanda Vlastuin-van Deelen/Gedichtensite
Geen opmerkingen:
Een reactie posten